آموخته ها و اندوخته های یک دادفر

زیان دیرکرد پرداخت (42)

علی صابری

دادنامه شماره  9709972160601058    شعبه   41 دادگاه های حقوقی تهران    مورخ    97/8/28

رأی دادگاه

«... اما در خصوص خواسته دیگر خواهان دایر بر مطالبه خسارت تاخیر تأدیه توجه به آنکه اصل و میزان دین میان طرفین مورد اختلاف قرار داشته است و میزان دقیق مطالبات ادعایی در تاریخ تقدیم دادخواست مشخص نبوده است دادگاه دعوی خواهان اصلی در این قسمت را مردود دانسته و حکم بر بی حقی خواهان در این قسمت صادر می نماید.»

لایحه دفاعیه

... و اما در مورد اصلی ترین بخشی که موکل را متضرر کرده یعنی رد درخواست زیان دیرکرد پرداخت باید گفت شوربختانه دادگاه ارجمند با کمترین استدلال ممکن از کنار موضوع گذشته است. گریم که به دلیل نامعلوم بودن دین خواندگان یا به عبارتی طلب خواهان نتوان از هنگام پیش نهادن دادخواست خواهان را محق به دریافت زیان دیرکرد شناخت، اما استدلال دادگاه به عدم استحقاق به طور کلی نیز نادرست می نماید. جدا از آنکه در عالم ثبوت و نزد دادار حق دین و رقم آن محرز بوده و دادگاه با کارشناسی آن را کشف و اعلام کرده نه تأسیس و با این کشف استحقاق خواهان دست کم در هنگام درخواست ( پیش نهادن دادخواست) محرز و مسلم است و جدا از آنکه بر طبق توضیحاتی که پیش تر به دادگاه اعلام شد و ترتیب اثر نشد و ایراد خواندگان به درخواست زیان دیرکرد پرداخت پاسخ داده شد مبنی بر آنکه در مسئولیت درون پیمانی (قراردادی) دادگاه باید زیان دیده را به وضعیتی برگرداند که انگار قرارداد به هنگام و تمام و کمال اجرا می شد و در این پرونده بدین معنی است که انگار موکل وجوه پذیرفته شده ی توسط هیأت کارشناسی را باید در سال 94 دریافت می کرد که نکرده و راه تدارک کمینه آن زیاد دیرکرد بر طبق شاخس بانک مرکزی است. حتی در این  انگاره که هیچ یک از این استدلال ها را نپذیریم و بر راه و روشی که دادرس گام برداشته برویم دست کم، استحقاق موکل بر زیان دیرکرد پرداخت و جمع بودن کاربرد ماده 522 آیین دادرسی مدنی از هنگام قطعیت نظر کارشناس تا هنگام اجرای دادنامه محرز و مسلم به نظر می رسد. بنابراین گسیختن دادنامه در این بخش و تصمیم گیری شایسته قانونی را خواستارم...

دیدگاه کاربران

;

نام

ایمیل شما

تلفن شما

نظر شما

تصویر جدید

;