وجه التزام در حقوق ایران (23)

آموخته ها و اندوخته های یک دادفر

وجه التزام در حقوق ایران (23)

علی صابری

پیشکش به دوستانم امرالله حضرتی (امیر)، دکتر سید حسن حسینی مقدم و دکتر حمید عبحری همکلاسی هایم در دانشکده حقوق دانشگاه تهران دوره کارشناسی.

1- بخت یارم بود که اول هفته برای کار خیری به شهرستان آمل رفتم و دوستانم را دیدم. جناب حضرتی با لطف همیشگی از دوره ی ریاست خود در دادگستری نکا، این دادنامه را به همین شکل در اختیارم نهادند. چرایش را خودشان باید توضیح دهند.

2- دادنامه و دادنامه هایی مانند آن که کوشش دادرسان است برای تحلیل وجه التزام از جهت موضوعی وحکمی و مباحث درون حقوقی درخور چالش است. نیز برآیند اقتصادی و اجتماعی اینگونه تصمیمات که بیرون از حقوق است درخور درنگ است. کوشش او را باید ستود اما به ویژه از جهت برآیندهای بیرونی نمی توانم کامل با آن همدل باشم.

3- موضوع وجه التزام شده بود برایم گره. بخت یارم نبود تا نزد بختیاری ها بروم و با هم در این باره سخن گوییم. محمدحسین عزیز از پیش مان رفت و در این دو ماه هم شرمنده و هم پوزش خواه شهرکردی ها بوده و هستم و هم دستم نمی رفت درباره ی وجه التزام چیزی بنگارم.

4- اما درخت تنومند دوستی گره را گشود. دادنامه را کسی به من داد که دوستی ام با او پیشینه سی ساله دارد. در آغاز جوانی و در دوره کارشناسی که به نظرم تنها دوره واقعی دانشجویی است همکلاس بودیم و البته با حاج امیر دوره کارشناسی ارشد را نیز سپری کردیم. هم پایان نامه اش یادم است و هم جلسه دفاعش. فشرده آنکه باورم به این دوستی ها است که همیشه برایم گره گشا بوده. تنها سرمایه واقعی ام همین است. پول و شهرت و ... گزندپذیر است اما دوستی به ویژه رفاقت های بی چشم داشت کودکی، نوجوانی و جوانی همیشه ریشه دار است. اگر مورد رشک کسی باشم بی گمان به دلیل داشتن دوستان خوب فراوان است.

دکتر علی صابری 2356 بازدید 1397/06/20 0 نظر

دیدگاه کاربران

;