آموخته ها و اندوخته های یک دادفر

داوری در حقوق ایران (55)

علی صابری

با سپاس از حمیدرضا رضایی

درود و شب بخیر آقای دکتر ،  فرصتی دست داد تا نگرشم در مورد برخی مباحث مربوط به داوری که  اتفاقا از مباحث اختلافیست و همکاران قضائی مطرح و مورد بحث قرار گرفت رو خدمتتون ارسال کنم. 
در قرار دادی برای حل اختلاف بین طرفین شرط شده " در صورت بروز اختلاف آقای الف بعنوان داور مرضی الطرفین و یا داور دیگری از سوی کانون کارشناسان که مورد تراضی طرفین باشد و در صورت عدم توافق قوه قضائیه طبق مقررات صالح به رسیدگی باشد" 
در  رابطه با کیس مورد نظر بر این باورم توافق بر داور معین مجالی برای اختیار طرفین در تعیین داور دیگری در فرض سوال باقی نمیگذارد اما وقتی شرط داوری به این سمت پیشروی کرده و مورد توافق قرار گرفته در واقع چنین شرطی به مثابه عدم تراضی بر داور معین هست چه اینکه تخییر مندرج در شرط میتواند به تراضی طرفین بر داور معین یا داور دیگری که میبایست از کانون کارشناسان توسط طرفین انتخاب شود لطمه جدی وارد نموده و هیچگاه این توافق حاصل نگردد، مثلا یکی از طرفین خواستار حل اختلاف توسط فرد معین و دیگری به اعمال شق دوم در شرط پافشاری نماید و یا بالعکس.
بنابراین بنظر میرسد در چنین شرطی اساسا تراضی بر رسیدگی به حل اختلاف طرفین بر داوری صورت نگرفته است چون معلق کردن حصول توافق و منوط و موکول کردن ان به اقدامی دیگر (حتی توافق در آینده) به معنای نهایی شدن  روش حل اختلاف بر مبنای داوری نیست.
زیر سایه مهر خداوند عالم سلامت و تندرست باشید

. یا علی ۱۴۰۲/۹/۲۲

دیدگاه کاربران

;

نام

ایمیل شما

تلفن شما

نظر شما

تصویر جدید

;