آموخته ها و اندوخته های یک وکیل
پی نوشتی بر مسئولیت مدنی تولیدکنندگان خودرو(الف) 
علی صابری

با سپاس از دکتر عباس میرشکاری و سرکار خانم نیلوفر حسین قربان.
1-    چند روز پیش ایمیلی از عباس میرشکاری دریافت کردم که دادنامه شعبه 217 با موضوع مسئولیت مدنی تولید کننده خودرو را به سنجش نشسته بود. بنابر لطفی که به من دارد نوشته های خویش پیش از چاپ را برایم می فرستد، می خوانم، لذت می برم و هوده بر میگیرم و البته دانشم ناچیزتر از آن است که کمکی به وی کنم. تنها خوشحالم که در این سیاه بازار هستند کسانی که جدا از نام و نان دادنامه ها را به داوری می نشینند و کمک حال پیشرفت حقوق می شوند، بار به دوش می کشند و عرق می ریزند. دستهاشان پرتوان . گفت که نوشته را به مرتضی شیخ الاسلام داده تا چاپ کند و اجازه داد پس از چاپ در سایت قرار دهم. این شیخ الاسلام نیز کسی است که امیدوارم کارهایش مرتضای پروردگار باشد. دوست دارم هنگامی در وصفش چیزی جداگانه بنویسم. افزون بر ویژگی های شخصی عملکردش در راستای رضایت شغلی سرنمون و الگوست. امید که روزی به سنجش و داوری بنشینمش. این چنین باد.
اجازه دهید خرده ای به میرشکاری بگیرم که بی گمان ناراحت نخواهد شد. اقتضای دموکراسی این است گرچه در دیباچه کتابش از من به لطف یاد کرد و آن را در یکی از ناخاطرات می خوانید اما اگر من جای او بودم در هر مورد خاص چگونگی دسترسی به دادنامه را می آوردم بویژه از این پس که سایت شخصی در کار است. به هرحال هرکس سلیقه ای دارد. روحیه و شخصیت میرشکاری چنان استوار است که از این خرده نخواهد رنجید. برخلاف دوستم محسن ایزانلو که پرمحبت گام به دفترم نهاد و درباره "حقوق در ادبیات پارسی" به سخن نشست. جواد فراهانی با قلمی زیبا 99% تعریف کرد و 1% سنجش. که محسن برآشفت تا حدی که صبح روز بعد از چاپ نوشته جواد، در جلسه شورا بودم  تلفن کرد و رنجش خویش را مطرح کرد. پوزش خواستم. یکی دو ساعت نگذشته بود که خود جواد زنگ زد و گفت که رنجش دکتر محسن از سوی عباس میرشکاری نیز به او منتقل شده است. چیزی نوشت تا دل محسن به دست آید. راستش غمگین شدم که چرا اساتید ما این چنین کم تحمل هستند. آسیب شناسی باشد با اهل فن و شما خوانندگان . اما نمی توان نگفت چه، این خود بخشی از تاریخ شفاهی حقوق است که بدان سخت دلبسته ام. رویه های دیگر نیز دارد و غمگین تر شدم که دیگر نشد از محسن هوده بریم . وکالت در قانون مدنی و آیین دادرسی مدنی را دانشمندانه به پژوهش نشسته بود. حیف که جلسه هفتگی دفترم تعطیل شده که آن خود نیز داستانی آسیب شناسانه دارد و صد حیف که محسن دل آزرده شد و شاید اگر بخوانمش نیاید و هزار حیف که مانند محسن کم داریم. انگیزه ها مرده است و توانمندان گوشه نشین شده اند . پس عباس غنیمتی است که نباید آزردش.
2-      در این فضا کمی از خودم شرمسار شدم که چرا برآیند دادنامه ها در دادگاهی بالاتر را پی نمی گیرم . بگذریم که دوستان دخیل در پرونده ها نیز اگر احساس وظیفه می کردند و آگاهی رسانی چه بهتر . اما حال که این جاده یکطرفه است می بایست توان دو چندان داشته باشم تا سررشته از دست در نرود .در تب و تاب پس از انتخابات و در حالیکه ته دلم خوشحالم از آنکه تمام وقت به وکالت دادگستری برگشته ام نوشته عباس برآنم داشت تا ببینم سرنوشت دادنامه چه شده است . کمتر از چند ساعت بسنده بود تا نیلوفر حسین قربان دادنامه دادگاه استان را در اختیارم نهد.
3-    می پنداشتیم دادنامه با فرمی یکنواخت که دستاورد رسیدگی دادگاه بالاتر است استوار شده باشد اما چنین نشده و این امید باقی است که دادفران بکاوند و بنویسند  به هرحال کسی خواهد خواند. اما نیم نگاهی به دادنامه استان نشان می دهد که شاید برآیند خشنودکننده باشد اما استدلال بسیار ضعیف است . قرار تلقی کردن حکم اگر هم جایگاه قانونی داشته باشد گریز دادگاه بالاتر است از رسیدگی. آری، دادنامه بدون استدلال دادگاه نخستین درخور گسیختن است و حتی می تواند درخور پیگرد انتظامی دادرس نیز باشد اما هیچ جای قانون این اجازه را نمی دهد که بدین بهانه حکم را قرار بخوانیم و دادگاه پایین تر را ناگزیر کنیم وارد چیستی موضوع شود. بنظرم دادگاه بالاتر می بایست خود رسیدگی می کرد و دادنامه می داد. آیا شما خوانندگان طرف من می ایستید یا دادگاه استان؟
4-    چنانکه گفتم منتظرم نوشته عباس به چاپ رسد تا آن را با ذکر منبع در سایت قرار دهم. چه ساده و روان موضوع را شکافته  و چه تمرین عملی استواری است برای ما دادفران. اینجاست که ثابت می شود سنجش و داوری رویه قضایی افزون بر پهنه علمی در میدان عمل نیز چه کمک بزرگی است  هم برای دادرسان و بویژه برای دادفران تا چگونه دعوی را بر پا دارند و به پیش برند، چه بگویند و چه نگویند، از کجا آغاز کنند و ...
دادنامه دادگاه استان را با هم بخوانیم.

دیدگاه کاربران

;

نام

ایمیل شما

تلفن شما

نظر شما

تصویر جدید

;